داد از آن زخمه که دیگر ره بیداد گرفت

بیش از دو سال از اولین باری که به کنسرت حسین علیزاده رفتم می‌گذرد. اولین بار بود که حسین علیزاده در تبریز کنسرت داشت، کنسرت بداهه نوازی "آن و آن" با همراهی پژمان حدادی عزیز. بعد از آن‌شب، به بسیاری از دوستانم گفتم زندگی من، به دو بخش پیش و پس از این کنسرت تقسیم می‌شود. یادگاری آن شب برای من امضایی بود که استاد پشت آلبوم "به تماشای آب‌های سپید" برایم به یادگار گذاشت، البته ماندگارتر از آن امضا، دستی بود که استاد بر دلم زد و رفت. خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد، تنه‌ای بر در این خانه تنها زد و رفت.

چند شب پیش در وبگردی‌هام خیلی اتفاقی لینک خبری رو دیدم، ناگهان سکوت اتاق در هم شکست و صدای تپش قلبم تا عرش رفت. حسین علیزاده قرار بود بار دیگر در تبریز کنسرت اجرا کند. بدون لحظه‌ای درنگ بلیط تهیه کردم. چند روز مانده به کنسرت یک عمر گذشت تا این‌که امشب –شب پنجم تیر ماه یک‌هزار و سیصد و نود سه- فرا رسید. چشم باز کردم و خودم رو در سالن اجرای کنسرت میان خیل عظیم عاشقان حضرتش دیدم. لحظه موعود فرا رسید و استاد در میاد تشویق کر کننده مردم وارد صحنه شد. اینبار تنها نبود و با گروه هم‌آوایان آمده بود. با علی بوستان، محمد انشایی، سینا جهان‌آبادی، سیامک جهانگیری و محمد معتمدی.

بخش اول این کنسرت که به موسیقی ایرانی و قطعاتی کلاسیک تعلق داشت، با قطعه "سماع" شعر "سلمان ساوجی" آغاز و با قطعه "مثنوی" برگزیده‌ای از اشعار "مولانا"،  قطعه بی‌کلام "سرمست" و بداهه‌نوازی مشترک "شورانگیز" علیزاده و "سه تار" علی بوستان ادامه داشت.

در ادامه بخش اول، خوش‌نوازی هنرمندان هم‌آوایان با اجرای قطعات "دل دیوانه" از اشعار "بابا طاهر" و "هنگام" که گریه می‌دهد ساز با صدای محمد معتمدی و شعری از "نیما یوشیج" به قطعه "باده تویی" شعر دیگری از «مولانا» ختم شد.

"پیش درآمد بیات شیراز" قطعه‌ای قدیمی از موسیقی آذری با تنظیم استاد علیزاده پیش درآمدی بود بر بخش دوم کنسرت که به موسیقی فولکلور آذربایجان تعلق داشت.

این بخش با اجرای "ساز و آواز" شعر "ملامحمد فضولی" و قطعه «"عِشقیم گَل" با اشعاری از "ملامحمد فضولی و عباس فولادی" و آهنگ حسین علیزاده؛ به بداهه نوازی "تار آذری" علیزاده با "سه تار" علی بوستان و "قیچک" محمد انشایی و "کمانچه" سینا جهان‌آبادی رسید.

محمد معتمدی در این بخش از درد و غم "ساری گلین" خواند و این آهنگ و شعر کهن آذربایجانی را با اشعار فارسی "سیروی جمالی" در تنظیم حسین علیزاده درآمیخت.

بداهه نوازی دوم "تارِ" علیزاده در کنار "قیچکِ" محمد انشایی و "کمانچه" سینا جهان آبادی و "نیِ" سیامک جهانگیری به ناله عشق در قطعه "سن سیز" با الهام از آهنگ قدیمی آذربایجانی در موسیقی علیزاده و شعر "عباس فولادی" پیوست تا قطعه بی کلامِ پرشور "گل اوینا" ساخته حسین علیزاده، حُسنِ خِتامِ همنواییِ هم‌آوایان باشد در کنسرت تبریز.

آن‌چه که من امشب دیدم، بزرگترین و زیباترین عشق‌ورزی بود که بتوان آفرینش‌ش را متصور شد. عشقی که نوا می‌شد، ضرب و زخمه می‌شد و هر لحظه ما را به‌شنیدن نوای بعدی تشنه‌تر می‌ساخت. تمثیلی روحانی بود که به بیان صدای ساز در آمد و بر من نهیب می‌زد: عشق چقدر بزرگ است و تا امشب، چه بسیار زمینی مانده‌ای!